Proof of Authority, czyli uprzywilejowanie w zdecentralizowanym świecie.

PoA, czyli Proof of Authority to mechanizm konsensusu używany w niektórych sieciach blockchain. Stanowi on alternatywę dla dowodu pracy Proof of Work (PoW) i dowodu stawki Proof of Stake (PoS), które są dwoma najczęściej stosowanymi rozwiązaniami w przestrzeni kryptowalut. Wykazuje podobieństwo do PoW i PoS, ponieważ służy do sprawdzania poprawności transakcji i dodawania nowych bloków do łańcucha bloków. Istnieją jednak pewne znaczące różnice między PoA a konkurencyjnymi algorytmami.

Jedna z kluczowych różnic polega na tym, że PoA używa z góry określonego zestawu walidatorów do potwierdzania transakcji i dodawania nowych bloków. Za wybór owych „grup autorytetu” odpowiadają najczęściej twórcy blockchaina. Walidatorzy to zazwyczaj zaufani członkowie społeczności, tacy jak założyciele sieci lub programiści. Z reguły wybiera się ich na podstawie reputacji, wiarygodności lub wiedzy fachowej. Po wyborze spoczywa na nich odpowiedzialność za weryfikację ważności transakcji i dodawanie ich do łańcucha.

PoA – zalety i wady

Jedną z głównych zalet konsensusu PoA jest to, że blokchainy na nim oparte charakteryzują się większą wydajnością i opłacalnością niż sieci PoW lub PoS. Mechanizm Proof of Authority nie wymaga bowiem drogiego sprzętu górniczego ani dużej ilości energii elektrycznej do zabezpieczenia sieci.

Kolejną zaletę PoA stanowi fakt, że pracuje szybciej niż PoW. Walidatorzy nie muszą konkurować w rozwiązywaniu złożonych zagadek matematycznych, aby dodawać nowe bloki do łańcucha. Ułatwia to skalowanie sieci opartej na algorytmie PoA.

PoA ma naturalnie także pewne wady. Jedna z niedoskonałości wynika już z samego faktu, że PoA opiera się na uprzywilejowanej grupie walidatorów. Z tego powodu kryptowaluty oparte na Proof of Authority będą mniej zdecentralizowane niż te korzystające z PoW lub PoS.  Zastrzeżenie budzi także to, że w algorytmie PoA wykreowane „władze” mają znaczną kontrolę nad siecią. Walidatorzy mogą mieć możliwość blokowania lub cenzurowania niektórych transakcji lub użytkowników.

W ogólnym rozrachunku PoA okazuje się użytecznym mechanizmem konsensusu. Oferuje oczywiste korzyści w porównaniu z PoW i PoS, ale nie jest przy tym pozbawiony dość poważnych wad i ograniczeń.

Przykłady sieci PoA

Oto kilka przykładów sieci blockchain, które wykorzystują PoA:

• Ethereum Kovan Testnet: sieć testowa Kovan to środowisko testowe dla programistów Ethereum, które wykorzystuje mechanizm konsensusu PoA. Dzięki niemu programiści mogą testować nowe aplikacje oparte na Ethereum w kontrolowanym środowisku bez użycia prawdziwego Etheru.
• ChainGuardian: to zdecentralizowana aplikacja (dApp), która umożliwia bezpieczne i przejrzyste zarządzanie łańcuchem dostaw. Z ChainGuardian korzystają firmy zajmujące się trackingiem i weryfikowaniem autentyczności towarów podczas ich przemieszczania się w łańcuchu dostaw.
• POA Network: to sieć blockchain zaprojektowana tak, aby była szybka, bezpieczna i ekonomiczna. Znajduje wiele zastosowań, w tym do zarządzania łańcuchem dostaw, systemów głosowania i śledzenia zasobów.

Jakkolwiek algorytm Proof of Authority póki co nie znajduje tak wielu praktycznych zastosowań co konkurencyjne rozwiązania Proof of Work i Stake, to jego obecność przyczynia się do zwiększenia różnorodności i potencjalnych dróg ewolucji uniwersum kryptowalut.

* * *

Chcesz kupić kryptowaluty lub wymienić je na gotówkę? Sprawdź nasz kantor kryptowalut Warszawa Bitmona już dziś! Oferujemy także sprzedaż urządzeń do bezpiecznego przechowywania Twoich krypto – portfele sprzętowe marki Ledger oraz specjalne tabliczki do zapisywania frazy odzyskiwania.